Schaduwkabinet

• Als het bij de buurman regent…

Donderdag 31 juli 2014
Column van Iris Wulffraat – Schaduwminister van Ondernemerszaken
Ook verschenen op De Telegraaf MijnBedrijf

“Hallo!” “Ik ben jullie nieuwe buurvrouw en het lijkt me handig als we binnenkort even om de tafel gaan zitten om te kijken of we kunnen samenwerken.” Met deze woorden stapte ik 2 jaar geleden bij de nieuwe buurman, trotse eigenaar van een prachtige wijnbar, naar binnen. Hij viel nog net niet van zijn stoel en stamelde dat hem dat misschien wel een goed idee leek. Inmiddels zijn we een aantal heel succesvolle festivals en ontelbare gesprekken, waarin we elkaar hebben geholpen en geïnspireerd, verder en kunnen we hartelijk lachen om mijn uitbundige entree.

Vanuit mijn jeugd als middenstandskind, mijn ouders hadden een bloemenzaak, heb ik geleerd dat je te allen tijde scherp moet zijn op concurrentie, en degene die bij jou in de buurt neerstrijkt met nagenoeg dezelfde handel moet vrezen en zoveel mogelijk bestrijden. Op een goede dag streek er een meneer met een klein bloemenstalletje neer in het blok schuin bij ons aan de overkant. Vanaf dat moment heeft mijn vader een stuk minder goed geslapen en was het uit met de rust in huis als mijn moeder constateerde dat zijn chrysanten een kwartje goedkoper waren dan de onze. Het huis was dan te klein en in die tijd heb ik alle typisch Rotterdamse scheldwoorden die ook maar enigszins te bedenken waren, geleerd. Het is nog nooit bij mijn vader opgekomen om te onderzoeken of er ruimte was voor samenwerking. Achteraf gezien hebben mijn ouders er geen boterham minder om gegeten en is dit allemaal onnodig negatieve energie geweest.

Zeker in deze tijden is het belangrijk om de samenwerking te zoeken met de ondernemers in jouw gebied om te kijken of je elkaar eventueel kunt versterken. Ik geloof heel erg in het principe “als het bij de buurman regent, dan druppelt het bij jou”. Het scheelt een hoop negatieve energie en wat is er heerlijker dan met gelijkgestemden te praten over jouw passie. Tijdens het WK is het een aantal horeca ondernemers gelukt om met elkaar een deel van de straat af te zetten, zodat er een festivalterrein ontstond waar duizenden mensen konden worden geherbergd. Door samen op te trekken en met een goed doortimmerd plan te komen hebben ze de gemeentelijke overheid kunnen overtuigen om het toe te staan. De vergunningen waren in no time geregeld, wat in Rotterdam al een kunst op zich is, trouwens, en het was één groot feest. De collega’s hebben werkelijk elke mogelijke krant gehaald wat een visitekaartje voor de stad en de straat is. En wij, die in een ander blok zitten, hebben de druppels opgevangen en hebben een fantastische avond gehad.

Wat ik ook merkte was dat er een ontzettend positieve vibe door de straat ging en dat alle collega’s, van kapper tot shoarmazaak, ineens weer in mogelijkheden gingen denken en als het ware werden wakker geschud. De ramen werden gezeemd, de terrastafeltjes gesopt, ineens stonden er overal plantenbakken en er was een gevoel van trots te bespeuren. Mensen hadden het er over met elkaar en er is niet één typisch Rotterdamse uiting van ongenoegen gevallen. Bravo!