Arbeidsongeschiktheid
De loondoorbetalingsplicht van twee jaar in combinatie met de re-integratieverplichtingen van de Wet verbetering poortwachter maakt het werkgeverschap onaantrekkelijk voor veel ondernemers. In een aantal jaar tijd is de loondoorbetaling veranderd van een werknemersverzekering waar beide partijen aan meebetaalden tot een plicht waarbij de werkgever minstens zeventig procent van het loon moet doorbetalen voor een periode van maximaal twee jaar. Hierdoor is de werkgever ook verantwoordelijk voor aangelegenheden die in de invloedssfeer van de werknemer liggen. Zulke risico’s horen eerder thuis in algemene collectieve sociale voorzieningen. Het weghalen van de verantwoordelijkheid bij de werknemer zorgt voor een afname van het risicobewustzijn van de werknemer. De lange periode van twee jaar drukt hard op ondernemers. Naast de loondoorbetaling moeten zij een vervangende werknemer in dienst nemen; dat betekent dat er dubbel zoveel kosten worden gemaakt. Deze onevenredige verplichting brengt veel risico’s met zich mee voor de kleine werkgever. Het zorgt ervoor dat zij huiverig worden om mensen in vaste dienst te nemen. Daarom pleit ONL voor een loondoorbetalingsplicht van één jaar bij arbeidsongeschiktheid. Met het doorbetalen van loon bij ziekte voor een periode van twee jaar in combinatie met andere eisen die zijn verankerd in de Wet verbetering poortwachter wordt te veel van ondernemers gevraagd.
Tweede spoor
De Wet verbetering poortwachter zorgt er met de structuur van eerste- en tweede spoor voor een onevenredige en ongelijke verdeling van de lasten als een werknemer langdurig arbeidsongeschikt is. De plannen van de minister om de werkgever tot honderd werknemers meer ruimte te geven bij het ingaan van het tweede spoor voldoen niet. De werkgever blijft in het huidige systeem volledig verantwoordelijk, zonder dat echte controle mogelijk is, terwijl terugkeer in de huidige organisatie bij het ingaan van spoor twee vrijwel niet voorkomt. Het is eerlijker en logischer om de kleine werkgever volledig te ontzien in dit traject. Dit zorgt voor een win-win situatie: de werknemer hoeft zich slechts te focussen op re-integratie bij passend werk bij een nieuw bedrijf terwijl de werkgever zich kan richten op het runnen van de eigen organisatie.De Wet verbetering poortwachter zorgt er met de structuur van eerste- en tweede spoor voor een onevenredige en ongelijke verdeling van de lasten als een werknemer langdurig arbeidsongeschikt is. De plannen van de minister om de werkgever tot honderd werknemers meer ruimte te geven bij het ingaan van het tweede spoor voldoen niet. De werkgever blijft in het huidige systeem volledig verantwoordelijk, zonder dat echte controle mogelijk is, terwijl terugkeer in de huidige organisatie bij het ingaan van spoor twee vrijwel niet voorkomt. Het is eerlijker en logischer om de kleine werkgever volledig te ontzien in dit traject. Dit zorgt voor een win-win situatie: de werknemer hoeft zich slechts te focussen op re-integratie bij passend werk bij een nieuw bedrijf terwijl de werkgever zich kan richten op het runnen van de eigen organisatie.